Kaldırımlar Şiiri - Muhammet Keklik

Sen gidince!
Kırdım kalemini gecelerin
Gün ışığı harammışçasına
Ruhum kör kütük sarhoşça
Ve hoyratça!
Geçiştiriliyor sebeplerim
Kaldırıyor başını
Nerde durduğunu bilmeyerek
Kestirip atılan fikirlerim...

Niçin?
Diye karıştırıyorum sayfalarını
Geçmişin!
Sorunun ne olduğunu bilerek
Üzerine yürüyorum
Hainliğinin!
Çaresi de yokmuş gibi
Gitmesini de tıpkı sen gibi
İyi bilirim...

Bir cevaptı oysa
Her sorunun yanıtını bekleyen
Bir soruydu aslında
Huzura erebileceğimi zannettiğim
Sen o yolda yürü!
Ben yırtık kaldırımlarını
Tamir ederim...