Kaldırımlar Şiiri - Hakan Ömür

Kaldırımları şehrin
Kıyıda kalmış küçük balıkları andıran
Yıllar var ki
Kaç oltası kırıldı ömürleriyle kaç kişinin
Bir zamanları izlerken pencere başlarında
Her adımın biraz erken
Her defasında biraz daha umutla başlayan
Hani pencerelerden izlenen şu hayat filmi
Kaldırımlarda kaldı
Kaldırımlarda yitirildi zaman
Her gün her yürümek….

Kaldırımlar yas tutuyordu şehre
Şehir ayaktaydı
Kalabalık sesleri arasında
Sadece çığlıklar terkediyordu şehri
Karşıdan karşıya geçen bir kedi değildi
Devirmiyordu önemsemediklerimizi
Onurlu adamlar sokaklarda yoktu
Karartmıyordu hiçbiryeri
Bir çocuk yola atlamıyordu
Dondurma düşmüyordu yere
Salıncak seslerini duymuyordu hiçbirşey
Ağırdan alan bir ihtıyar dinlenmiyordu
Oturup kaldığı yerde
Su satan biri yok
Bir parça ekmek yok kuşlar için
Bir tek Islanmış kağıt parçası bile yok
O zaman anlıyorumki
Eski bir dost
Yağmur! ! ! !
O ‘da yok