Kaldırımlar Şiiri - Şaban Ertuğrul

Ben ilk aşkıyım belkide yalnızlığın
İlk göz ağrısıyım ıslak kaldırımların
Çileli yoldaşıyım geliveren şanssızlığın
Ağlamak kaderimse sırdaşıyım kaldırımların….!

Hayırlısıyla bugünde bi akşam olsa
Şakır şakır adım sesleri kaybolsa
Gündüzü bilmem amma gün geceye kalsa
Bir tek ben kalırım dostu kaldırımların…!

Varsın üstüme üstüme gelsin karanlık
Varsın benim kapımı çalsın hergün ayrılık
Döşeğim kaldırımlar olsun üşütsün yorgansızlık
Bir nefes kalmasın benden başka üstünde kaldırımların…!

Yorulmuşum bugünde çok yerler gezdim
Şükürki ne azdım ne candan bezdim
Çöktüm bir kenarcığa gölgemi ezdim
Bugünde misafirim üstünde kaldırımları….!

Boşboğaz köpeklerin uğultusu kulağımda
Yine çıkmış titremenin çöküntüsü yanağımda
Solumu rüzgara verdim kuytuysa sağımda
Sırtımsa emaneti soğuk kaldırımların…..!

Donmamak na mümkün ölüm sanki başucumda
Gökten beş yıldız tuttum ikisi pabucumda
Isıtsın diye sıktım ikisi sağ avucumda
Biriniyse salıverdim koynuna kaldırımların….!