Kaldırımdaki Yapraklar Şiiri - Batuhan K ...

Bir kasım ayında kümelenmiş yapraklar
Bağrını açmış taştan bağırlı kaldırımlar
Çocuklar basıyor hiç aldırmadan neşeli seslerle
Bir yabancı yürüyor kaldırımda hüzünlerle
Çocukları izliyor sessizce taa uzaklardan
Yapraklar ezildikçe bir sızı inliyor bağrından
Sonra kaçıyor ardına bakmadan çok uzaklara
Hayallerini bırakıyor çocukların ayaklarının altında
Ve bir yağmur okşuyor tenini şakaklarından akarak
Gözyaşı dökülüyor gözlerinden yapraklara bakarak
Sararıp solmuş hayalleriydi aslında dökülen
Tasavvuruydu aslında çocuklar tarafından ezilen
Şimdi bekliyor yeni bir baharı ihtimamla
Yeni bir yaprak yeşeriyor koca bir ağaçta
Hiç sararıp solmasın diye temenni ederek
İstemiyor kaldırımlarda uzanmasını sürünerek
Ve ağaçlarda yeşerecek sükun veren yapraklar
Biliyor ki bu sefer hiçbir zaman solmayacaklar
Ne çocukların hışırdayacaklar ayaklarının altında
Ne  kuvvetli rüzgarla savrulacaktır sağa sola
O yapraklar ki ibadethane olacaktır cemiyetinde
Tapacaktır tanrısına tüm benliğiyle
Ezilmek için uzanmayacaklar bir kasım ayında
Sıcak sıcak akmayacaktır hayalleri gözyaşlarında...