Gezerim başıboş sessiz, sakin
Nisan ayının güneşli sabahında
Kaldırımlarda kimse yoksa lakin
Bir sessizlik bırakmışsa ardında
Gün dönerken akşamın ayak sesinde
Gölgelenir, geceye düşer kalbim
Ruhum daralır, çırpınır kafesinde
Kaldırımlarda yaşayan öksüz? garibim
Korkarak yürürüm sokak başına
Ay çekilmiş bulutlara, etraf karanlık
Bir gözyaşı benden kaldırım taşına...
Düşer de akar gözlerimden ılık ılık
Siliyor anıları ne varsa adım adım
Çıkmaz sokaklarda kalan hafiza
Hoşçakal ömrüme bedel kaldırım
Gelmem sana belki bir dahaki yaza
Bir gün bende gideceğim son gibi
Geriye bir tek çıplak kaldırımlar kalır
Bitmek üzere ömrümün mürekkebi
Bedenim toprak, dunyada ruhum kalır
04.04.2017
Kayıt Tarihi : 4.5.2017 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!