Kaldırımda unutulmuş karanlığa

Yaşamın giriş yaptığı sonsuz boşlukta
indi kar taneleri boynunun borcuna.

Ayaklar yere basarken bakıyordu aklından geçen karelere
özlem ise;
yüksek tepelerin doruğunda karla kaplıydı
için için eritemezken.

Serçeler kimbilir neredeydi,
ısınmak için sokulmalılar birbirine
fikri düştü kaldırımda unutulmuş alelade karanlığa.

Hücrelerinde isyandı alınan soluk
ben mi istedim böyle tutsaklığı ben mi
dedi.
Soluk verdi boynunun borcundan
veresiye.

Dışarda hava çok güzeldi;
düşleri taşıyordu kanatlarında serçem
Havalandı
havalandı içinden
kar silkelendi
kıpır kıpırdı kalp.

Hayat bir taşımlık aş
bir yatımlık baştı
başı omzumda.