Kaldırımda kandırdım kendimi.
Aynada somurtarak önemli sandırdım.
Yürüyen kalabalık ve kaldırımda kandırdım.
Çocukken büyüyecek ve değişecek sanırdım.
Ve çok önemli biri olacak.
Şimdi binlerce kişi alkışlıyor beni.
Kaldırımda yürüyorum ve ayaklarıyla alkışlıyor.
Başkalaşıyor sanki öncekiler.
Yarınkiler ise hiç gelmiyor.
Vasat düşler mezarlığına karışıyor..
Kaldırımda kandırdım kendimi.
Aptalca bir hikayede önemli sandırdım.
Yürüyen kalabalık yoktu aslında.
Alkışlar da yağmur sesiydi.
Çocuk eriyip döküldü düşlerle toprağa.
Arta kalanlar kaldırımlara karıştı.
Kayıt Tarihi : 6.7.2006 22:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!