Kaldırım Taşları Şiiri - Hamit Atay

KALDIRIM TAŞLARI

Kaldırım taşları gibi,
Adımlarım birbirine paralel,
Bazen bir kırılma, bazen bir çatlak,
Hikâyemiz de böyle; hep eksik, hep yarım.

Her taş, bir hatıra,
Her adımda bir iz bırakmışım,
Bir zamanlar yürüdüğümüz yollar,
Şimdi sadece silik izler ve solmuş anılar.

Kaldırım taşlarının soğukluğunda,
Yürürken unuttuğum bir çok şey var,
Yüküm ağır, ama ayaklarım
Bir o kadar da yalnız bu yolda…

Bir zamanlar birbirimize çok yakındık,
Adımlarımız birleşir, aynı noktada buluşurduk,
Şimdi her şey uzak, her şey farklı,
Taşlar gibi aramızda mesafeler var.

Ama kaldırım taşları hep sabırlıdır,
Ne rüzgar, ne yağmur onları yıpratır,
Ve ben de bir taş gibi,
Bazen sert, bazen kırılgan, ama hep burada.

Bir adım daha atsam belki,
Yolun sonuna ulaşacağım,
Ama o taşlar gibi,
Bir gün ben de kaybolacağım.

Kaldırım taşları,
Beni taşıyan ama aynı zamanda bırakan,
Hikâyeme tanıklık eden sessiz dostlarım,
Her birinde bir anı, bir hatıra…
Hamit Atay