kimsesizce sessizce yürüdüm sokaklarda
aradım bulamadım seni doğan sabahta
yağmur yağıyor yine sırılsıklam ıslandım
sonbaharda savrulan yaprakları kıskandım...
yansıyan ışıklardan gölgemi sen sanmıştım
dönüp arakama baktım meğerse yanılmışım
yollar ile kaldırım taşları arkadaşım
seviyorum demiştin sana nasıl kanmışım...
adını zikir diye yüreğime yazmışım
ruhunu ruhum ile sonsuzluğa katmıştım
sahteymiş gülüşlerin oysa ben inanmıştım
zalim seni sevmiştim nasılda aldanmışım
Kayıt Tarihi : 10.12.2005 16:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sanırsın ki aşkı, sevdayı bilir
Oysa onun için o sözler eğlencedir.
Tutulunca anlarsın çok geç kalmışsın
Abayı tutuşturmuş, yakmışsın.
Sen yine de kaybetme umutlarını.
Yüreğinde taşıma sahte ağırlıkları
Eninde sonunda bir köşe başında,
Veya bir bakkal da, çarpılacak aşk sana...
Falcı gibi mi oldu ne :))
Kardeşim mutluluğu saçlarından yakalayınca bırakmayacağız... Sevgiler.
TÜM YORUMLAR (2)