Kaldırım Taşı Mezarlığı

Canlanan kentin
varoşlarında
Puskun gün doğumunun
İmbiğinden süzülür hüzün
umuda boğmak için,
şiirin obasını

Kent kocamış:yüzyılın yalnızlığında
Bacaklarında esrik yürüyüş,
Yollarında kekremsi tatlar,
Varoşlarında bebeler
Ihlamursuyu sarılığında...

Gri yaşanıyor ufuklarında
Yeşilin rengi kaçmış
Yalınayak çocuklar yürüyor
Kaldırım taşı mezarlığında

Pembe dallı basmalarla,
şalvarlasak kentin duvarlarını
o kent daha insanca,daha yaşanılır...