Kaldırım Taşı Şiiri - Barış Can Bıyıklı

Sağım uçsuz bucaksız bir deniz,
Solumda kaldırım taşları.
Ah o kaldırım taşları, bugüne kadar hep usandırdı aşkları.
Ne eyledim ki sana ben,
Ne zulmümden mustaripsin
Eğer suçluysam,
Ben ki suçluysam işte başım vur gitsin.
Tane tanesin ama her biriniz farklı.
Üstüne dökülen gözyaşının pek sayılıdır hatırı.
Ellerden düşen çiçekler, terk edip de gidenler.
Hepsi sana geldi ey kaldırım taşı.
Mahallem sensin, semtim de sen.
Kaç kere kırmak, yıkmak, parçalamak istedim bir bilsen.
İlk meyimi içerken soframdın sen,
Ayağıma takılıp beni yerlere savuran yine sen.
Sever misin, döver misin bunca yıldır anlamadım.
Dertlilerin evi ey kaldırım taşı,
Kendimi bildim bileli senden ayrı kalamadım.