Seslendim “hınzıra”,nedir bu kırmızı taşlar,
Basılmış, insan onlar,kaldırım taşı gibi,
Muntazam görünse’de hengameli dağlar kadar.
Gözü perde kaplamış,önünü görmez şimdi,
Biraz dili söz almış,koymaz’ki konuşsun,
Başı dimdik yukarda,halka seslenim dursun,
Ezildikçe bedenin,kaldırım taşı gibi,
Rüsva eylemiş dünya,kin güder karnı toksun,
Sanki yazılmış dörtlük,ol sebebim bu diye,
Kim bırakmış malını,sen gel bul diye
Aç karınla sokaklarda,basılırsın toprak,gibi
Ezildikçe insanlar,kaldırım, taşı gibi,
Kayıt Tarihi : 29.6.2012 10:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri bence bir defalarca okumak lazım,içindeki aslı gizemi anlamak,ve hatta içerisinde kendimizden birşeyler bulabilmek adına.
Bu şiirin içerisinde ezilen insanlar var, sevdiği için herşey yapan fakat buna karşılık bulamayanlar var,varlığın verdiği özgüvenin şımarttığı için hiç kimseyi göremeyen insanlar var,mkemmel görünen insanların dahi aslında iç dünyasınıda kan ağladğını gösteren ip uçları var.kısaca bu şiirde içerisinde bulunduüumuz toplumdan gerçek bir kesit var.
Vecdiye hanım, kalemin daim ,yolun açık ve ilhanım bol olsun
TÜM YORUMLAR (2)