Tenha bir bataklığa saplanmış,
Okuduğu öyküyü bitiremeden
Kalemini mektuba yöneltmiş bir talebe.
Varsıl ahşap konakta
Pencereden bakan çürük bir çocuk.
Hayâllerini çürüten adımlar
Deryaların manzarasıyla konuşan
Gözlerinde umut olan
Kerpiç izli hisarlar gibi dayanıklı.
Yarım insanlar kadar kusurlu muyum ?
Kaldırımdaki izleri bekleyen
koşmak ayakla mı olur ?
Umutlarımı kovalayamayacak mıyım ?
Tunahan ÖzcanKayıt Tarihi : 11.5.2020 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!