Kaldırım da hayat Şiiri - Cenan Çamyurdu

kaldırım taşları gibidir hayat
örselenirsin
üstünden kimlerin geçtiğini bilir de
ses çıkaramazsın
mahkumusndur aynaya baktığın yüzüne
her çizgisinde bir serçe ölmüştür artık
belki yeni kurtulmuşsundur kanserden
ama unutmuşsundur
vahşet unutmaya dairdir
aksi takdir de yeniden avlanamazsın
ve gelecek çamaşır mandalıdır
hangi pis donla karşılaşacağını kestiremeden
her dafasında daha çok yıkarsın elini
oysa tuttuğun düşüncelerinidr
ve ne kadar temizlemeye çalışsanda kirlenmiş/kirletilmiştir artık
doğarken ağlar insan
ve ağlamak yalnızlığı sever
...
telin azalmış selamın kesilmişse
gizli buluşuyorsa dostların
umudun azalır
insana dair
ne gam!!
uzan toprağa bak sema ya
mezar kavuşmaktır der mevlana
unutma
ölmek için doğar insan....