Bir yokluğu adımlıyor kaldırım çocukları
Gözlerini bırakıp vitrinlerde
Olmadık hayallere sarılıyor.
Kâğıt mendil satıyorlar ağabeylere ablalara
Yüzlerinde hayatın kiri
Zifiri/ bir karanlığa yürüyorlar.
Mayhoş mayhoş /gülüyorlar
Kaldırım çocukları…
Ezberlemişler sokakların sesini
Özlemin resmini çizmişler
Kaldırımlara
Aldırmadan aptal ıslatanlara
Sırılsıklam bulanmışlar hayata
Kaldırım çocukları…
Kaldırımlar yatak
Göğü çekiyorlar üzerlerine
Bulurlarsa bir tuğla yastık yerine
Uykuyu serpiyorlar gözlerine
Kaldırım çocukları…
Dudaklarında esmer bir türkü
“Derdim çoktur hangisine yanayım”
En yanık sesiyle mırıldanıyor.
Teyelleniyor hayata en kuytu yerinden
Kaldırım çocukları.
Kayıt Tarihi : 6.12.2006 09:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!