Kahvenin önünde yıllardır el arabasında arnavut ciğer satar. Yumuşaklığını sodaya borçluyuz. Aslında bu seyyarların insanın beynini kuşkulandıran tuhaf yanları da vardır. Atıyorum. Mahallenin raporunu da tutuyor olabilir. Kahve ve kahve bahçeleri bu işler için en ideal mekanlarıdır. Emekli istihbaratçı da olabilir.
Bir kaç kez yemişliğim oldu. Ciğeri sodayla yumuşatması yüzünden epeydir yemiyorum. Bu sabah midem kazınınca ekmek zeytin domates almak için şubeden çıktım. Baktım kahvenin önünde bizim mahallenin ciğercisi var değişiklik yapayım dedim.
Piyasada pahalı. Bizimkisi seyyar olduğu için yarıma at bakalım ne kadar dedim? Yetmiş lira dedi. Usta bana pahalı gelir. Kalsın dedim. Demekki tam porsiyonu yüźkırķ lira....
Ekonomiyi en iyi ben bilirim ben dedikten sonra Nebati gibi biriyle de muhattap olduk ülkece. O da gözlerime bakın diye diye tası tarağı topladı gitti. Amerikalı kadın da gitti. Hala 250 bin tl aylık ödeniyor kadına. Sözleşmesı vardı demek ki...Hem merkez başkanı hem futbolcu...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta