Aşüftedir kendi yol yordam bilmez
Kaldırımda doğru düzgün yürümez
Nal çakılı ayağında haspanın
Dikkatleri celbettiğin düşünmez
Kendisi esmerdir saçları sarı
Yok olmuştur sanki arı damarı
Parfümü boyasıdır bütün varı
Kuru çulda yattığını düşünmez
Morarmış gözleri sanki dövmüşler
Bu haliyle sanki onu övmüşler
Aklın çelip kanına da girmişler
Fikir alıp aklın başa devşirmez
Elinde telefon mesaj yazıyor
Kahkahası alemleri tutuyor
Gerdan kırıp saçlarını atıyor
Sokak sokak dolaşmaktan üşenmez
Boynunda kolyesi sahte altından
Dil bilmiyor konuşuyor karnından
Hızması da eksik olmaz burnundan
Karakışı har biliyor üşümez.
Kayıt Tarihi : 20.3.2013 14:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ömrünü, kendini ziyan edenlere...
![Aydın Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/20/kaldirim-cicegi-6.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)