Kaldırım Şiiri - İlker Kaya

Bir kadın doğurdu beni
Kaldırım üstü yol kenarıydı
İnsanlar vardı
Duymadılar inadına çığlıklarımı
Annem bir dilenci
Babam bir serseri
Kimbilir sokakta doğmuş olan benim acılarımı
Kırık bir cam parçası kopardı
Annem le aramızdaki tek bağı
Beklerken hastahane koridorlarını
Kaldırımlarda şimdi anamın al kanı
insanlar iğrenerek geçiyor
Kirletirim diye fiyakalı takımlarını
Tutun ellerimden diyorum
Anlamıyorlar son bir nefesle fısıldadıklarımı