Kaldırım Şiiri - Zeynep Özkan

Bir Kaldırımda,
Yalnızlığın sessizliğinde
Boğuluyorum
Sesimi duyan yok
Sıçrayarak uyanıyorum
Anlatıyorum, dinleyen yok.
İnanmıyorlar, inandıramıyorum.

Bir kaldırımda,
Sokağın ıssızlığında,
Dalıyorum, uzaklara dalıyorum.
Halimi soran yok.
Bir anda sarsılıyorum
Omzuma dokunan bir el,
Yanımdasın sanıyorum,
yanılıyorum.

Bir kaldırımda,
Yaşamın Kıyısında
Duruyorum, öylece duruyorum.
Beni anlayan yok.
Yanıyorum, içten içe eriyorum.
Aşkın ızdırabında, sensizliğin uçurumunda
Haberin yok, ölüyorum.