sayrıl bir kundak imi
yatağı değişmiş nehir gibi
hani yırtılmıştı işlediğin nakış
ipliğin sol yanından
özgül ağırlığından karanlığın
tığını evde unutmuştur
ardıçtan yaptığın kadın
söküklerinin terzisi
özlemekten kazınırdı içinin derisi
habire çalınırdı kapın
için kalkardı dünyaya doğru
işte o zamanlardı
kaldırdın yaşamaktan elini…
Kayıt Tarihi : 5.5.2005 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
mükemmel bir anlatım
miz imla hataları var....... anlatım tarzını herkez farklı algılıyor, daha yolun başındayız...............
TÜM YORUMLAR (2)