Kaldıracaklar seni sonsuza - Her şey iki ...

Karalama resimlere çiziyorum
Bembeyaz kâğıtlara
Çizdiklerimin hiçbirinin yüzü belli olmuyor
Bir şeylerin gizi çizgilerin harmanında gizli
İçimden nasıl gidiyorsa
Öyle çiziyorum her şeyi
Öylede yazıyorum gerçeği
Yaşamak mı?
Çok zor.
Bildiğin doğrular zorluyorsa seni
Sıkılmaların bayramında
Tatlı bir düşün ölümü gibi
Şöminenin içinde yanan ateş gibi
En suratsız bayram çocuğu sen olursun
Üzerinde anıların giysisi
Çıkarmak istedikçe
Bedenine yapışan
Büyük yaralar kanar durur
Ya bildiklerini unutmuş gibi yapacaksın
Yâda susacaksın sonsuza kadar
İçindeki çocukla baş başa.

Yansan ne olur artık
Yaşarken için yanmışken
Kim korkutur seni daha başka
Daha başka ne acı olabilir
Yüreğin öldükten sonra
Duramadığım bir yerdeyim
Gidebildiğim kadar özgürde değilim şimdi
Her yer tutulmuş
Doğduğum kent yabancı
Martılar simit peşinde
Anlamadığım çok şey var
Anlatmaların şahısları çok taraflı
Susmak lazım

Konuştukça çekiliyorum karanlıklara
Sonra gözlerin yanıyor
Sabah olunca
Göremiyorum canım dediklerimi
Can suyum damlamıyor gönlüme
Gönlüm çok çaresiz
Karanlıklara doğru bir kaçışa başlıyor

Karanlıklar resimler yok
Sadece düşüncelerden bir yumak
İçinde sen dolan dur
Bırakabildiğin kadar nefes alırsın
Yorulduğun yerde
Buhar olursun gökyüzüne
Sadece bakarsın
Sesin sonsuz olur
Kimse duymaz

Sevgiyi özlerken
Boğulursun gerçeklerde
Ölmek dediğin pes etmek sanki
Bıraktığın yerde
Kaldıracaklar seni sonsuza

Siyah beyaz bir resim olacaksın
Ne kadar renkli çizilse de hayat
Her şey iki renktir.