Kaldır Elini Şiiri - Muhammed Göçmen

Ben sana sevginin ne kadar yüce olduğunu öğrettim.
Sen bana sevmenin ne kadar incelik istediğini.
Kim bilir öğreneceğimiz daha neler var,
Ve nasıl sevgiyi ektiysem o derin kalbine,

Öylece serpileceğim bir kaç damla gözyaşı var.
Bir daha biçmeyeceksin haram kokulu topraklarında,
Kirletmeyeceğim kalbini bel kide solup gideceğim,
Ya da bir can fizlizlenecek bedenimde.

Nasıl utandıysam yalan gözlerinde;
Benliğinden çıkar yalan gözlerin ile,
Kendime yediremediğim sonsuz hecelerde.
Mutsuzluğum başlayacak,
Her defasında pişmanlığım olacak,
Yağmurlarla karışacak.

Gözyaşım akıp gidecek belkide,
Alabildiğine selinde.
Çokca özlem,acı ve heyecan akıyor,
İşte giden sevincim.
Gidişini izlemek bile,
Oturuyordu kalbimin nefes kesen yerine.

Ellerimde beklerken gözlerinde gördüm,
Sahte geleceklere dalan bir ışık hissi ile.
Bir an aklıma düşer hatırla diye yaşattığın,
Son bakış izlerinde.

Kaldır elini vur kalbime kalbime!
Feryat figan anlarmısın sen?
Bitmek nerde başlar bilirmisin?
Kalbin ihanetini her gece vurduğu yerde...

Bir eserdin,
Öncelerde ve şimdilerde gönlüme yer eden,
Şimdi ise vaad ediyorsun gelecekte,
Bir kefen ya da bir beden.
Belkide kalan öz güvenini benliğine yer eden,
Bensizliği yaşaman için.

Bitkin ilgim yada sevgim için.
Bugunlerde herkes biliyor;
Gözlerinin hayat gülüşünün ölüm olduğunu.
Soluyor,susuyorum gönlümün vurgunu...