Kaldım parmaklıklar arkasında

Ne kendim kaldım geriye,
Ne de bir eser kaldı yüreğimde.
Esince rüzgârlar sildi gözyaşlarını,
Geçti artık sevdanın güler yüzü…

Ne kendim kaldım geriye,
Ne de gidebildim uzak mesafelere.
Öylece kalakaldım terk edilmiş garda,
Bitti artık, dönmez oldu sevda yolcuları…

Ne kendim kaldım geriye,
Ne de bir umut taşırım yüreğimde.
Deli gömleği giymiş yüreğim,
Kaldım, kat, kat demir parmaklıklar arkasında…

Ne kendim kaldım geriye,
Ne de bir dikili taşım kaldı başımda.
Mezar yerine benzer sinem,
Gelme, çiçek bitmez artık toprak olan yüreğimde…