Kaldım Şiiri - Hamdi Yavuz Kantaroğlu 2

KALDIM
Ruhuma acı veren büyük sızısın
Sen unutamadığım tek anımsın
Gözlerimin giden nuru duamsın
Sen gittin, ben kimsesiz kaldım.

Unutmak mümkün mü gözlerini
Duymak artık imkansız o sesini
Aklımdan çıkmayan gamzelerini
Ben çok özledim, hasret kaldım.

Yüreğim yangın yeri, bi çareyim
Çıkmıyor ki sesim, bak sessizim
Doğmuyor sabahlarıma güneşim
Sen yoksun, ben hep gecedeyim.

Yokluğun ağır geliyor, özlüyorum
Acziyet içindeyim, hep ağlıyorum
Seni sevdiğimden çok özlüyorum
Ben sensiz yetim, ortada kaldım.

Tarifi yok, bu hasret denen acının
Sesinde de yoksun çalan sazların
Bedenimde bir ömür daim sancın
Sen olmayınca, ben öksüz kaldım.

Seni özlemekte zor, çok sevmekte
Benim papatya kokulum, nerelerde
Bir kez daha değse, gözüm gözüne
Verirdim canımı ayaklarının önünde

Kaderde çok sevip, ayrılmak varmış
Yazgım, karadan daha da karaymış
Anladım ki, kavuşmak imkansızmış
Kıvırcığım bana ömürlük cezaymış...

Yazan: Hamdi KANTAROĞLU.

27 Temmuz 2019