Kaldığım Yerden... Şiiri - Seval Deveciler

Umut insanın yaşama tutulan ışığıdır ya,
Hiç söndürmedim ışığımı.
Gözlerinde bekledim geceler boyu,
Bakışlarında asılı kaldım sessizce…
Yalnızlık olacaksa da senden gelen,
Bir bekleyiştir doluştu gözbebeklerime.
Kayboldum yanında arar bulursun diye,
Gözlerinin önündeydim hep alır saklarsın diye…
Parmaklarımın ucu titredi.
Kirpiklerim yaşlarla ıslandı.
Yakamı bırakmadı yaşanmamışlıklar.
Düşlerimde düşler büyüttüm, olmadı!
Kalbimin en karanlık köşelerinde,
Beyaz umutlar sakladım,
Yarınlarıma gelirsin diye,
Gelmedin!
Yoruldum, incindim, aksak oldu yürüyüşlerim,
Ertelendi gülüşlerim,
Habersizce erimekten…
Buz kesmiş gecelerde sessizce ıslık çalmak,
Ve unutmak istiyorum her şeyi!
Yeniden başlayamam belki,
Ama dilime bir türkü tutturup,
Yoluma bir ışık çakıp,
Kaldığım yerden devam ederim sensiz yürüyüşlere..