Kaldığım yerde Şiiri - Muharrem Akman

Baretim lambam elbisem
Çıkar meydanlara
Adım anılır methim olur yasım tutulur
Atılan nutuklarda
Bir kendime bakarım birde sözlere
Bu yüceltme bu değer bizeyse
Çekemez bu yükü cılız ayaklarım
Düşer kalırım orta yerde
Şaşarım hem kendime hem madenciye
Bu kömür çıkaran eller hiç gülmediki
göklere değmediki başımız
Sizin attığınız nutuklar gibi öyle
Kıt kanat verilen zamanlı zamansız
Sendikasız sigortasız baretsiz lambasiz
Çalıştığım iş yerlerinde
Bir çocuktum daha
Bir kömur kütlesinin üzerime düşüp
Canımı aldığım kaldığım yerde