İnsan kaldım
Onların uzaklarının peşinden koşmadım
Hiçbir gemi demir atmadı henüz
En derine, benim gibi
Önümde adımlarımı gördüğümde yolumu değiştirdim
Ardımda kalan hiçbir yankı işitilmiyor sessizliğimde
Gördükçe bozulan gözlerim daha net görüyor geleceği
Ya da sıyrılıyor bugünden, gelecek sanıyorum gördüklerimi
Aklım yedeğine düştüğünde gördüklerimin korkuyorum ama kaçmayı yediremiyorum tok gururuma
Söylesene; kaldığım yerde insan kaldı mı?
Kayıt Tarihi : 12.10.2009 23:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!