Kaldı Yar Şiiri - Cuma Ali Çetin

Ben giderken dünya denilen yerde...
Solmuş benzim ile betim kaldı yar.
Araya girince topraktan perde...
Kemikte bir zerre etim kaldı yar.

Nice hak etmezi öv dedi bana !
Bazı kişileri döv dedi bana !
Olur olmazlara söv dedi bana...
Nefsime koyduğum ketim kaldı yar.

Namerde gülücük saçmasın diye !
Alçaklara kucak açmasın diye !
iblisten tek zerre kaçmasın diye...
Yüreğe ördüğüm setim kaldı yar.

Cumali hoşgörü zirveden aştı !
Gönüller kin ile doldu da taştı !
Kaybetti yolunu insanlık şaştı...
Kalp öldü merhamet yetim kaldı yar.