Bir vâveyla koparıp gittin birden,
Ne odamda kokun, ne izin kaldı.
Hasta kalbimi de, söküp yerinden
Gittin, bende bir sürü hüzün kaldı.
Fütursuzca koparıp tüm bağları,
Yıkıp gittin, tepeleri, dağları…
Yandı ömrümün en güzel çağları,
Gittin, bende bir kuru közün kaldı.
Bile bile gidip şeytana uydun,
Tertemiz, tertemiz bir aşka kıydın.
Dil yarası geçmezmiş, gözün aydın!
Kalbime saplanmış bir sözün kaldı.
Sen suçluyken bana çıktı fatura,
İsyanlarım sığmaz birkaç satıra…
Ellerimde kalan üç-beş hatıra,
Gelip istemeye ne yüzün kaldı?
Kayıt Tarihi : 27.6.2010 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!