Sakın ha sevdadan kopma, aşk bağrı ağırlar.
Yüreğe sızı girmesin, keyf dokur sağırlar.
Gönül de dem yok olursa, sevgiler de kaçar,
kalbte kırık durmaz ruhlar, kor vuslatı naçar.
Yol da benim mal da benim, olmaz ki mihnetim,
diyenin yar’ı kopunca, ömrü kalır yetim.
Hiç bilmez gibi küsmesi, nefreti doğurur,
özle dönüp bakmaz bile, yerinde boğulur.
Geride kalanlar ağlar, gidenler hep yanar,
ömrü törpüsüne bağlar, anısında donar.
Bilmez ki sönmez sevgiler, er geç parlar küller,
biçilmez hayat hasatı, sonra satar döller.
Bu âlemde dost yük çeker, cansa canı terkler
Vefasız kolla sarılan, ne sondur ne ilkler.
Suyunma gurur adına, kibiri itekler
Bel verme namert dalına, sultan olsa tekler.
Eh geldik kaldık gideriz, bak hangimiz keriz,
Secdeye yüzü sürmezsek, nasıl Allah deriz.
Her gün bir gönül deminde, sevgisiz yanarlar,
hak ruhtan anlamazlarsa, bir ömür kanarlar…
(16.02.2012) AZAP…
Kadri AtmacaKayıt Tarihi : 18.2.2012 23:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!