Kalbiyin Kapısında Şiiri - Bahattin Tonbul

Kalbiyin kapısında, kölen olsam günlerce
Kapında diz çöktüm ben, ölen olsa aşkım de
Kim olmamı istersen, o olsaydım günlerce
Ben benden vazgeçtim de, sen yeter ki kim o de

Seni özlediğimde, güneşe bakıyorum
Sevdanın ateşinden, özünü yakıyorum
Yağmuru izledikçe, sularda akıyorum
Ben benden vazgeçtim de, sen yeter ki kim o de

Özgürlüğü görüyor, kanatları olunca
Adını andıkça ben, beti benzi solunca
Bir kuş gibi uçuyor, mavi göğe dolunca
Ben benden vazgeçtim de, sen yeter ki kim o de

Adında isyanım var, seni özler yüreğim
Yarsiz yaşamak çok zor, sana derim meleğim
Seni sende görmesi, hayallerde dileğim
Ben benden vazgeçtim de, sen yeter ki kim o de

Soğuk esen rüzgarda, gönülleri üşütür
Haykıran susmaları, yarınlarda taşıtır
Sessiz ağlamaları, yalnız Allah işitir
Ben benden vazgeçtim de, sen yeter ki kim o de

Anılar tüketiyor, hayalinde geçmişti
Akşam üstü sabahlar, tek başına içmişti
Unutma diyemiyor, yar kokusu seçmişti
Ben benden vazgeçtim de, sen yeter ki kim o de

Susupda beni dinle, koy elini göğsüne
Acılar tükenmeden, yetmez ise kim o de
Sesini dinledikçe, saz teline değsene
Ben benden vazgeçtim de, sen yeter ki kim o de
Bahattin Tonbul
2.9.2013