Kalbinin Yeni Talibine Tebrik Kartı

Deniz Y. Yakut’un öyküsüne ithafen…

Devlet televizyonundaki dandik bir programı sunan o ressamın sabrıyla, gözlerimi boyuyorsun sen. Lakin mutluluk, hiç renk vermiyor benim irisimde…

Eksik bir şeyler vardı hep ferdi olduğumuz o gülünç manzarada
Tam da tuvalin en stratejik noktasındaki manasız karanlık
Hediye paketleriyle kamufle edilmiş bir denizyıldızı
Kurdelesi bile çözülmemiş yepyeni dalgaların refakatiyle
Gözlerimi senin ufkundan almamı engelliyordu
Oysa akarsu karıştığı denizden ne umabilirdi ki artık?
Sen ve ben…
Birer hiç kimseydik bu herkesleşen dünyada
Kendimizden bi’haber ama bi’alemdik de aynı zamanda
Belki yalnızca birer zerreydik evrenin o kuru kalabalığında
Öyle uzaktık ki, görünürde herhangi bir umutla vuslatımız yoktu
İleriye dönük ne kadar düşümüz varsa
Toprak olmaya yüz tutmuş, yüzümüzü yere düşürmüştü
Mayın döşemeli hem de dubleks olan bir mezarda
Son derece nezih bir kabir azabındaydım ben
“İtikadın Deniz’m olsun, bana inan sadece.” demiştim sana
Allah da biliyor ya sen adımı öyle uluorta zikredersen
Bütün aşklar, tekrar secde ederdi ölmüşlerinin hatırına!

Kâinat hayli çizik bir Cd sanki; dönüyor dönüyor da en sevdiğim şarkıda takılıyor hep. Teninin akustikliğinde…

“Satürn’ün çevresindeki o çemberde koşalım özgürce
Uzay teknemi de hemen şuraya park ettim
Değnekçilere zırnık koklatmadan, galaksiyi tavaf ettik işte.” gibi
Tamamen deliliğe vurmuş dizelere misafir ederken seni
“Bir de aklımda olsan, orası daha eğlenceli…” desem de yeriydi
Sen ve ben…
Ayda yürüyüp izlerini belli etmeyen iki âşıktık
Birbirimizin suretlerinde yakamozlar aradık durduk
Tuzla buz olmuş o romantizmin, doruklarına bir türlü ulaşılamazken
Depremler, kasırgalar, türlü felaketler bizden ırak olsun
“Benim tabiatımda doğal afet olur musun? ” sorusunun fiyakasında
Güzelliğin güçlü kuvvetli diye, ricamı yerine getirebilirsin sanıyordum
Benden gittiğini anladığımda çok geçti, saat üçtü neredeyse
Çayından bir dudak almıştın, not yazacak olsan
“Hayata gülüp geçtiğin yerlerde hüznümle seni bekliyorum
Bir tebessüm, belki diyor; sevdamı avutuyorum.” derdin herhalde
Ama ben öyle bir nezaketi de sende bulamamıştım
Hadi ortadan kaybolmakta senin mucize hanende bulunsun
Keza seni aramadığım hiçbir yer kalmadı, içimde!
Tüm o yavuz hırsız tavırlarının yanı sıra
Yanımda yöremde yoktun ya sen;
Böyle bir aşka ev sahibi olsam da, kime ne fayda
Terk etmenin de bir adabı vardı, yoksa da olmalıydı
Evet bende az konaklamadım yalnızlığında senin
Ah o kalbin mütevazı bir barakaydı ve haliyle tek göz oda
Haddinden fazla misafir, lükstü sana aslında!

-Çiçeklerin de canı yanar mı?
-Elbette, onları kötücül ellere verme sakın.
-Bir Seni Seviyorum’u çok gördün bizim öykümüze…
-İşte şimdi, bir çiçeği tam da sol göğsünden kanattın!

Öyle bir yaraydın ki, seni açan bıçakla bütünleşmiştin adeta
İçimde sağa sola sataşıyordun sürekli, biraz serserice
Biraz da kabuğunu tatlı tatlı kaşır gibi…
-ki özellikle yüreğim bu durumdan oldukça rahatsızdı
Can yakmanın en tabii yöntemi, ellerindi çünkü
Ellerin taşı sıksa, kafiyesini çıkarırdı
Çıkardın karasularımdan, mutlaka bir tutuşmadan geçerdi yolun…
Yollarda sıkı giyin kefenini, ecelini üşütme bebeğim
“Bebeğin analı babalı, şiirli imgeli büyüsün…” demeli sana icabında
İcabında kart atmalı tebrik babında, adamlık öldü mü?
Ölünce seni sevmemden dolayı benden helallik istendi mi?
İsterim ki, hak geçmesin ikimizin bir’e ayrılışında…
Hem o silme dolu kalple yaşıyorsun ya, her şey mubah sana!

Bir arka sokak sessizliğiydi ah gidişin
Yüreğimden başka, duyan olmadı!
Konu komşuya “Sağlıcakla…” bile dememişsin
Acaba terkine “Güle güle…” diyerek şahitlik etseler
Gözyaşlarıma bunu ben, nasıl izah ederdim…