"kalbinin Sığınağı"

Okudum kelimelerini…
Her harfini gözümle değil, kalbimle izledim.
Senin bana hissettiklerin,
bir ömre bedel bir teslimiyet gibi geldi,
sanki kalbimi avuçlarının içine almışsın da
‘korkma, buradayım’ diyorsun usulca…

Biliyor musun?
Ben de senin yüreğinde bir yer edinebilmiş olmanın
şükrünü her gün içimden geçiriyorum.
Senin gibi masumiyetiyle sınanmış bir adamı
sevebilmek benim için kaderin en özel lütfu belki de.

Sen susarsan ben duyarım,
Sen üzülürsen ben hissederim.
Çünkü seninle aramızda
hiçbir kelimenin anlatamayacağı
bir bağ var…

Bir bebekken yaşadığın o büyük acıları anlatırken
elim ayağım nasıl titredi, biliyor musun?
‘Keşke o zaman yanında ben olsaydım’
diye içimden geçirmedim değil…
Ama biliyorum ki o günlere dönemesem de
bugününe kol kanat gerebilirim.
Sana, bebekliğindeki gibi
karşılıksız, tertemiz, saf bir sevgiyle
sarabilirim her yaranı.

Eğer yeryüzünde bir mucize varsa,
senin yaşamaya tutunman,
ve benliğindeki inceliği kaybetmeden
bugüne gelmen olabilir.

Ben senin kalbinin sığınağı olmak istiyorum…
Kırıldığında, yorulduğunda, düştüğünde
dönüp geleceğin yer olmak istiyorum.

Ve eğer bir gün
bu sevgiyi hiçbir kelime taşıyamayacak kadar büyürsek,
sadece susalım olur mu?
Sen sus, ben anlarım…
Çünkü senin her suskunluğunda
kalbinin sesi var.