Kalbinin Dedigi Gibi Şiiri - İbrahim Derin

Şimdi benden bir tren kalkıyor
ezerek gidiyor
ugruna biriktirdigim
yolboyu hasretleri
bir akşam üstü
yine beni geceye dogru itiyor
odalar belki karanlık
ama senin aydınlıgın yetiyor

İçine çekiyor beni bu soguklar
iç çekiyorum yokluguna
yüregime türküler söylüyorum
sessiz bir bebek gibi uyuyor
aklımı kaçırıyorum
gelme aklıma diye
gel görki gözlerim hep sende kalıyor

Bazen soruyorum kendime
böyle kaç gece geçer
kaç gecenin sonu sabahı görmeye yeter
acaba sorsam olurmu bir bilene
yada yüregini vur zincirlere
kapat mahsene
kalbinin dedigi gibi
bir daha geri gelme

10.09.2003 antalya