Kalbini Yokla... Şiiri - Salih Doğan 2

Çekiliyorum Yine Köşeme
Yakıyorum Cigaramı
Alıyorum Elime Kalemi Ve Kağıdımı..

Sonra Başlıyorum Bir Bir Yaralarımı Sarmaya...
Kimi Yaralarım Kabuk Bağlamış
Küçük Bir Çocuk Gibi Tekrar Kavlatıyorum Yaralarımı
Acısından Tekrar,
Tekrar Ağlıyorum...

Odamı Aydınlatan Eski Kandıl Misali,
Ufak Bir Lamba Ve Gözlerim Kamaşıyor.

Duvarlarımın Rengı Kireç Beyazı,
Gönlümün Rengi İse Ateş Kırmızısı,
Gözlerinin Rengi İse Kömür Karası,
Kalbim İse Gök Mavisi,
Kalbin İse Bilmiyorum.

Bir Gözüm Kan Çanağı,
Bir Elimi Nasır Bağlamış,
Çoraklaşan Topraklarda,
Ayağımın Altında Topuk Dikeni,
Canım Yana Yana Yürüyorum Bu Bozkırda,
Yalın Ayak Bişr-İ Hafi Gibi.

Sorsanız Yaşımı 19,
Peki Ya Yaşadıklarım En Az 49...

Bir Kulağım Sağırlaşıyor,
Saçlarım Beyazlarken Dökülüyor,
Dizlerimin Takatı Kalmıyor ,
Yıllar Acısını Çıkarıyor Birer Birer..

Gözlerim Buğulanıyor,
Ayağım Bir Taşa Takılıyor,
Ama Kalbimi Yoklamadan,
Azrail Kapımı Çalıyor,
Bir Dakika Bile Vermiyor.
Hatımın Film Şeridi Gibi

Gözlerimin Önünüden Geçmesine
İzin Vermiyor
Zaman Vermiyor
Yoldaş Vermiyor...