benim değil gözlerimdeki bu yeşil hüzün
hatırası bana, bir çift kahverengi gözün
sorsan hatırlamaz beni, çoktan unutmuştur
aşk kirini yıkamış,kalbini kurutmuştur
o bir kuş kanadına koymamış yüreğini
hiç bir kez geçmemiş kahverengi gözlerinden
beni yalnız koyup giden bu sevda treni
kalemler tüketmemiş yaza yaza bir ismi
ne olurdu gitmeseydi? yanımda kalsaydı
içimdeki yeşilleri böyle karartmasaydı
geceler uçurum, uykular idam fermanı
düşlerimden astı beni, yok zalimin imanı
oysa ben bütün mavilerimi ona yazdım
çiçekler büyüttüm soğuk yalnızlıklarımda
kaç sokak tutuşturdum, kaç şehir yaktım
rüzgar kış akşamları yüzüne vurduğunda
şimdi nereye varır yürüdüğüm yollar
düşler tükendi, kendimdende vazgeçiyorum
içimde artık beni terketmiş bir kadın var
ve onu nefret ettiğim kadar seviyorum.
2005 ÇEŞME
Ahmet ÖzyılmazKayıt Tarihi : 22.10.2005 15:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!