Aklını Kalbine Boşalt Şiiri - Erol Ars

ışıkkıran esvabın mazgalında
yosunlaşmış zamanın kalıtsal
gözlerinde takılı kalan kadın
asırlardır oradasın
yalancı gözlerin bebeğini emzirmek
büyütmek
ne kötü şey
üzerine karabasan gibi çöken
karanlığın öteki yüzünde
kadınlar gelip geçiyor
her biri kendinden emin
şen şakrak
kıkır kıkır
kahkahaları alabildiğine
özgürce
- aklının köşesine biriktirdiğin hayallerin sızlıyor -
için için yanıyorsun
dışa vurumun yasaklı
külün kalbine akıyor
özüne karargâh kuran ezberin
aklında, kalbinde pranga vurmuş
istesen o zincirleri kırabilirsin
başını ellerinin arasına alıp
ezberini bozamıyorsun
oysa
aydınlığı beynindeki karanlığa taşıman hiç de zor değil
aklını kalbine boşalt
hayallerinle yıka
ruhunun derinliklerindeki denizin sesini dinle
kıkır kıkır kıkırda
katıla katıla gül
kahkaha at
alabildiğine serinle
...
unutma
her sabah güneş yeniden doğuyor
sabaha inan
umuda sarıl
özgürlük
yüreğin kadar yakın sana
düşüncene barikat kuran
bastırılmışlığın üzerindeki korkuyu kır
hani arada bir düşüncende
acı acı siren çalarak geçen
mavi tren var ya
o trene yükle hayallerini
rengine karış
bunu başaramadığında
gökyüzünü de çekecekler ömründen
ve sen
sonsuza dek karanlıkta kalacaksın
yapayalnız...
bir aynan bile olmayacak
an gelecek
sen de terkedeceksin seni
sana hasret gideceksin bu dünyadan