Kalbine Yaka Çiçeği Yaptığın Mutluluk

Yalnızlık çukuruna düşmemek için sarılırsın en yakın dallara kopmaması için. Sonu karanlık olan uzun yolun sonunda yanacak şûleyi beklersin. Aralanacak bir kapı beklide umutsuzluklardan seni alıp götürecek. Düşüncelerin ise uzak, çok uzak bir geçmişin derinliklerine dolanır.

Kalbine yaka çiçeği yaptığın mutluluk seni sonradan hüzne gömer. Ondan uzak sularda seyre başlarsın. Yüreğin sadece ona soyunmuştur. Gözün ondan başkasını görmez. Ruhunun en çıplak halini görmüştür. Gönlünün en kuytularına dokunmuştur. Yüreğine nakış nakış işlenmiştir. Seni sarıp sarmalayıp koynunda uyutmuştur. Sevgisini aşk ninnileri ile kulağına fısıldamıştır. Şövalye gibi ruhunu kalbine sürüp, en güzel imzasını atmıştır tenine.

Sevgi parkurunda ki yola birlikte çıkmışsınızdır. Debisi yüksek nehirde rafting yapıyor gibisindir. Gönlünün kürekleriyle, acı hüzün ayrılıklara çarpmadan, engeller arasında yol alırsın. Dokunduğun her şey onun yüreğidir.

Yokluğu umutsuz etse de, onun varlığını düşünmek, bir yerlerde olduğunu bilmek sana huzur verir. Duyduğun hissettiğin sevgi sadece kalbini değil hücrelerini titretir. Gün olur gözlerinde hüzünlü şiirler okursun. Gün olur sevginin sonsuz buselerini yüreğine kondurursun.

Bazen sessizliğine ortak olursun. Kimi zamanda gözlerin dolar, sessiz çığlıklarını yüreğinin duvarlarına gömersin. Rüzgâr olup tenine dokunmak, yağmur olup toprağına yağmak, coşan ırmakta durulmak için bent, umutsuz zamanlarda umut, kaybolduğun duygu labirentinde pusulan olur.

Her gün yeniden doğarsın. Kalbindeki emanetindir. Tutkuların ve hatta bazende esaretin olur. Bazen efkâr basar. Burnunda teninin kokusu, gözlerinde çocuksu gülümsemesi gelir yerleşir benliğine ve ‘’O’’ olursun.

Şarkı makamlarında yaşarsın. Nihaventte hüzünlü gülümsemeyi, rastta duyguların volkan misali patlar. Acemaşiranda ruhunu dinlendirirsin. Buseliğin kollarına bırakırsın kendini sanki onun kollarındaymış gibi. Dudakların kelimelere küstüğü zamanlarda yüreğinin sesi ve sözcükleri olur o nameler.

Yaşamın durur, hayatın susar. Duyguların en çıplak, en içten ve en savunmasız haliyle kalırsın. Araya giren ayrılıklarda akrep ile yelkovana düşman olursun. Özlemin içinde büyür. Yüreğinin çığlıkları beyninin her kıvrımında dolaşırken uykuya küsmüş gözlerin yanmaya başlar. Vuslatın hayalini kurarsın.

Şarap rengi güllerin eşliğinde yüreklerin birbirine dokunduğu kelimelerin kifayetsiz kaldığı ve kalp gözü ile konuşulduğu, mehtabın eşlik ettiği şarkı namelerinin düşünü kurarsın.

Özlem hançer gibi yüreğine saplanır. Ayrılık rüzgârlarının sürüklediği yıldızlar gibi karanlığa gömülürsün. Özlem kıvılcımları çoğalarak yalnızlık ateşini harlamaya başlar. Gözyaşların yüreğindeki yanıkları sızlatırken sen, tutkunun, özlemin, ayrılıkların ve en önemlisi AŞK’ın ölümsüzlüğünü yaşarsın…

26.10.2011