beni sevmedin...
bunu gözlerinden öğrendim bir gece
bir yabancı gibi bakıyordun
oysa ben…
adını her nefesime mühürlemiştim
biraz daha kalsam
biraz daha susarak dursam yanında
belki anlardın
bir adamın
bir kadına nasıl battığını sessizce
ben seni kalbime almadım
ben seni kalbim yaptım
ama sen
kalbini başka şeylerle doldurmuştun
ben oraya hiçbir zaman sığamadım
konuşmadık, konuşamadık
sen sustukça ben içime gömüldüm
yüzüne her baktığımda
bir şiirin en kanayan yerini görüyordum
bilirsin…
aşk bazen bir odadır
birinin içi geniştir, alır
öteki daralır… taşar
ben taştım kadın
taştım da sana değemedim
şimdi yalnızım
ama en çok senin yanında yalnız kalmıştım
bir kalbe sığamamak,
bir mezara sığmaktan daha acıymış
bunu senden öğrendim
ve şimdi susuyorum
adını anmadan,
gözlerini aramadan
bir adam gibi değil,
bir enkaz gibi gitmeyi öğreniyorum…
Kayıt Tarihi : 5.8.2025 18:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!