Bilinmez yolların tilkileri aydınlatır patikaları.
Karanlıktan gelen gözler gün ışığına hasret beklerken, kimseler göremez ay ışığında parlayan gözlerimi.
Kalbindeki süveydâ karartır gönlünü; hakikat ortadayken, iftira hakikatin olur yarınlarıma ve içimdeki çocuk ölür senden uzak şafakların aydınlığında...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta