Bilinmez yolların tilkileri aydınlatır patikaları.
Karanlıktan gelen gözler gün ışığına hasret beklerken, kimseler göremez ay ışığında parlayan gözlerimi.
Kalbindeki süveydâ karartır gönlünü; hakikat ortadayken, iftira hakikatin olur yarınlarıma ve içimdeki çocuk ölür senden uzak şafakların aydınlığında...
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta