Bilinmez yolların tilkileri aydınlatır patikaları.
Karanlıktan gelen gözler gün ışığına hasret beklerken, kimseler göremez ay ışığında parlayan gözlerimi.
Kalbindeki süveydâ karartır gönlünü; hakikat ortadayken, iftira hakikatin olur yarınlarıma ve içimdeki çocuk ölür senden uzak şafakların aydınlığında...
Kayıt Tarihi : 28.11.2021 18:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!