Kalbindeki Mahkûm Şiiri - Ali Sungur Özkan

Mutlusun şimdi değil mi?
Hapsettin ya beni bana
Mutlusun gülüyorsun şimdi
Ben, ıstırap yağmurlarındayım

Geçip gittin rüzgâr gibi
Düşünmedin bir kere bile beni
Yanımda bile değildin oysaki
Ellerin tutardı da ellerimi
Kalbin çarpardı başka özlemler için

Söylemezdin bana içindekileri
Bir sır dolu kitaptın sanki
Sayfalarına dokundurmaz
Okutturmazdın hiçbir zaman
Sadece sen hayal ederdin
Kendini, geleceğini ve özlemlerini

Sen bana acımıştın sadece
Sevmekse mahzun beklerdi gün gece
Bir sırası gelse neler söylerdi
O, alev dudaklarından tek hece
Aşk derdi, can derdi,
Sen derdi, biz derdi…
Oysaki acımıştın sadece
Ve süründürdün bilmeden
Şah damarımı koparıyordun
Acı veriyordun, acıyordun sadece

Ne olurdu bir an sevseydin
Bir an dokunsaydın kalbime
Hayat bir an değil mi zaten
O anlar bütünü hayat olurdu da
Severdin bu sefer sadece

Ama sen o anlara kin
O anlara düşmanlık yükledin
Kendi ayıplarlını bana iliştirdin
Benden bildin her tükenişini sevginin
Oysaki mahkûm kalbindeydi senin
Sen o mahkûmu çürütmeye karar vermiştin
Çürüdü seninle, sensiz çürümeye devam ediyor…