Bakma aylardır birlikte olduğumuza,beni aylar önce kalbinden kovduğunun farkındayım. Kovdun ama ben bir türlü gidemedim işte. Nasıl gidebilirdim ki; sevgi dolu yüreğin ve sıcacık kalbin vardı. Herkesten başkaydı işte. Seni seviyorum dediğin zaman akan sular duruyordu. Bir gülüşün herşeye bedeldi. Ne kadar inatçı olduğunu biliyordum. İçimde hep bir umut vardı. Kalbindeki köşke tekrar gireceğim günü beklemeye başlamıştım. Bir gün mutlaka o sihirli iki kelimeyi tekrar söyleyeceğini tahmin ediyordum. Seven bir insan bu kadar kolay vazgeçemez diyordum. Aslında beni kalbinden kovduğun gün önümde iki seçenek vardı. Ya çekip gidecektim hayatından, beni özlemeni ve tekrar kalbindeki köşke davet edeceğin günü bekleyecektim. Günlerce, aylarca belki de yıllarca sana hasret çekecektim. Sensizlik acısı yakacaktı yüreğimi. Ya da yanında kalacaktım. Ben kolay olanı seçtim ve yanında kaldım. Ama gidemezdim. Kalbindeki köşke başkası girer diye korktum,anlıyormusun. İşte bunu asla kabullenemezdim. O köşke benden başkası giremezdi, bana aitti çünkü. Kalbine tekrar giremeyeceğimi bilsem bile gidemezdim.Çünkü orada başkasını görmek beni öldürürdü,biliyormusun. Kalbindeki köşke tekrar girebilecek miyim? Ne dersin?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta