Niye,niye derken gitmişsin çok ileriye
Bıraktın beni çocukları dönsene geriye
Eşin dostun duydukca geliyor seni görmeye
Ayrılığın acısı yetti beni inim,inim inletmeye
Şimşek gibi hayatıma girdin çıktın ve kaçtın
Işığın bir anda ortalığı aydınlattı daha yaşayacaktın
Ömrün yetmedi bizlere daha çok mutluluk dağıtacaktın
Alıştırdın önce kendine,girdin yüreğime ateşini içime bıraktın
Nasıl aşk nasıl ateşmiş sönmeyecek bedenimde
Sen yaşarken bile bir an yanımdan ayrılıp gittiğinde
Durdursam geçmişi hatırlasan yazı, deli etmiştin benide
Sanki içime doğmuş ayrılık,artık dayanamıyordum hasretine
Gölgen,rüzgarın,bakışın ve sesin bile olsada bana yeter
Hepsinede rağzıyım olmasada birine,içime dolmuş ayrı bir keder
Nereye gitmişsen söyle,oraya geleyim kalbinde bir tek yer ver
Küçükde olsa,sıkılmam şikayet etmem belkide o zaman ateşim söner
11.03.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 11.3.2008 12:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eşimin kalbinde bir yer verip orada onunla yaşamak istiyorum onunla yaşamım çok hızlı ve şimşek hızı gibi geldi gitti bir şey anlıyamadım. onsuz yaşadıkça dahada bu belirgenleşti
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!