ey ömrün şu kısacık vaktinde kaleme-kelama sığmayan
ey içimde bir kağıt parçası gibi tutuşup yanan
senin ateşinin sırrında bu kadar İbrahim olmuşken canım, kazasız-belasız ve dahi sessiz-sedasız bir şekilde bildiğim kelimelerle seni anlatmak çok zor, biliyorum. her şeyini göze aldığım varlığının hikayesinde cümlelerim bitiyor ve yüzünün yıldızlı göğüne bakmak için başımı kaldırdığımda, tane-tane zikrine düşmüş bir iki mısra söz kalıyorum senden geriye...
toprak şahit olsun,
.........taş şahit olsun,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta