Şimdi senin kalbin kırık,
Benimse artık bir kalbim yok.
Dağınık, darmadağınsın belki,
En azından bir kalbin var atan.
Oysa ben;
Kalbimin sesini duymayalı yıllar oldu.
Sahi nasıldı kalp atışı?
Duyuluyor muydu sesi?
Hissediliyor mu her vuruşunda?
Yoksa kafesinden mi çıkmaya çalışıyordu?
Ya da kuşun kanadı gibi mi?
Pır pır pır pır pıııııııııırrrrrr......
Uçup gittiğini hissetmiştim en son.
Ellerine, dudaklarına, bedenine, yüreğine.
Sonra,,,
Ellerinden, dudaklarından, bedeninden, yüreğinden.
Okyanustan ve buluttan,
Yağmurlara.......
05/03/2013
Mehmet Atila ÇakıroğluKayıt Tarihi : 5.3.2013 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!