Vurup nefret mührünü etme insana dar,
Nefret ile beslenip dönmesin dara kalbin!
Telaşaya gerek yok çare zaten sende var,
Alevlerle süslenip yanmasın nara kalbin!
Kalbin kilidi kinse anahtarı sevgidir,
Sevda denilen aşkın taraftarı sevgidir,
Gönül sarayı köşkün giriftarı sevgidir,
Kin dağına yaslanıp almasın yara kalbin!
Gurur, kibir sarmışsa tüm ruhunu, bedeni
Unutma ki nefsindir kinin gerçek nedeni!
Ben diyende görmezsin mutluluğa gideni,
Benlik zırhı kaplanıp olmasın kara kalbin!
Şahan der ki ey gönül boşa kendin avutma,
Özlerdeki ateşi nefretinle soğutma…
Başın göğe ersede varlığını unutma,
İnsanlıktan saklanıp düşmesin zara kalbin!
Kayıt Tarihi : 29.9.2013 12:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!