Kalbin kapısı Şiiri - Selva Durmazemir

Kâlp efsunlu muhteşem ve de harikulâde
Kainat küçük kalır bu küçücük alemde
Kalp seyir defterine kalem olmuş âmâde
Neler neler yoktur ki yumruk kadar sistemde

Kimi mecnun olur da gezer dünya çölünde
Yanar kalbi sevdayla huzur bulur gülünde
Leyla leyla diyerek eser seher yelinde
Mecnun gezer âlemi kalmaz ruhu cisimde

Kimi de Ferhat olur dağları deler geçer
Canı yanarsa yansın gülü dikenle biçer
Sonsuz aşk şarabını yârin elinden içer
Ferhatın gözü yoktur hiçbir mevki makamda

Kimi şair de geçer sevdanın yollarından
Zamana hükmedemez kırılır dallarından
Sadece yârin ismi dökülür dillerinden
Sevdası yeşillenir capcanlı bir iklimde

Sevdadır bunun adı herkesi farklı vurur
Vurmadıği kâlp yoktur yakar yakar da durur
Seven yârin gönlünden hakiki aşkı görür
Dünya değişiverir bakar farklı biçimde

Kalbin kapısı aşktır tokmağı da sevgili
Aşk deli etmez ise olunur mu hiç veli
Bu yol ki çok uzundur vardır çokça menzili
Gerçek aşkı bulanlar yaşarlar başka demde

Yere göğe sığmayan Hakk vardır şu gönülde
Bu sırrın güzelliği yaşanır bu minvalde
Dil ile anlatılmaz görülür ancak hâlde
Bulur kendini bu ruh bambaşka bir âlemde