Kalbin Işığı Şiiri - Tuba Gürdere

Bir ışığı hayat edinenler o ışığı göremeselerde orada olduklarını bilirler.
Çünkü güneş hiç göremeyenler içinde doğar.
Aydınlığa yüz sürmek güneşin kalbe doğmasıdır.
Kalbinde mum aleviyle yaşamak kendi ruhuna ışık tutmaktır.
Çünkü güneşi yandıran, mumuda yakandır. Yaradandır.
...Aydınlık bir düşüncenin neler değiştirebileceğini duymasıdır ışıksız kaldığında insanın.
Kalbin ışığını yakan ise karanlıklarda dahi aydınlıktır.
Ve yaşamak önce kendine aydınlanmaktır ki yaşam olabilmek için.
Ne kadar uzak yol alsa da insan ancak kalbinin ulaşacağı ve yürekten bakabileceği yerdedir.
Kimi zaman yeni gün, kimi zaman daima yenilenecek gün.
İnsana ışık vurduğunda, gölgededir. Karanlıkta ise gölgenin kendisi.
Daima tek ışıkta yansımak için, kalbinden ışık yakmak gerekir.