Ne kitap ne defter, yazar bunları,
Hissedip görürsün kalbin gözüyle,
Ne hevâ ne heves bulmaz bunları,
O aşkı anlarsın; kalbin gözüyle.
İmkânat içinde, tüm mevcudatı,
Görünen görünmez, ince sanatı,
İsmiyle müsemma, bu tecelliyâtı,
Duyarsın-tadarsın, kalbin gözüyle.
Yeter ki; niyetin tam halis olsun,
Mevlâ’yı bu hisle ancak bulursun,
Dünyevî varlıklar, kenarda dursun,
Ne yazmış okursun, kalbin gözüyle.
Ses çıkmaz renk olmaz, yoktur vücudu,
O şeyin bulunmaz, maddi mevcudu,
Bir kıyam bir rükû, bir de sücûd’u,
Huzura durursun, kalbin gözüyle.
İşte aşk böyledir, sızlar bir yerler,
Hiç ücret aramaz, bu yolda erler,
Maşuku gösterse, baba erenler,
Maksudu bulursun, kalbin gözüyle.
Bu fani dünyada her gün ağlamak,
Hiç akıl kârı mı, gönlü bağlamak,
Vatan-ı asliye, şevki sağlamak,
Böylece varırsın, kalbin gözüyle.
İzmit
26.10.2013
Kayıt Tarihi : 26.10.2013 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Savrulan kum taneleri arasında ruhunun heyecanı.
Tabiatın coşkunluğu da farz olmuştur.
Pek az kimse tanımıştır Esma’nın sırrını.
Bahtım kara diyenler şems vakti uykudadır.
İnsanın kendi kitabından anlaşılıyor ki.
İnsanda gizli insana rast gelesin.
Sevgili şairim
Yüreğinize sağlık enderin sevgi ve muhabbetlerimle hoşça bakınız zatınıza efendim
Yüce Rabbimizin bizlere ihsan eylediği dünyevî nimetleri gözlerimizle görür, şükrederiz.
Oysa, biz kullar için vaad edilen asıl ziyafeti görebilmek için, ancak kâlp gözümüzle bakmak, görmek gerekir.
Yine güzel, yine bilgece idi şiiriniz.
Teşekkürlerim, saygı ve sevgimle efendim,
Ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (16)